yaşanmış bir hikaye (keşke hiç yaşanmasaydı)
masumca bir aşktı benimkisi. daha orta okuldaydım.aynı sınıftaydık.arkadaşların söylediklerine göre sınıfın en yakışıklısı o en güzel kızı ise bendim.gerçekten yakışıklıyıdı.ondan hoşalanıyordum. hislerim giderek büyümeye başlamıştı. her gece onu rüyamda görür olmuştum.her dakika onu düşünüyordum.okulun dağılmasını hiç istemiyordum.
her an onun yanınıda olmak istiyordum.ama onun bunlardan hiç haberi yoktu.çünki platonik bi aşktı benimkisi.taki 8. sınıfa geçinceye kadar.artık hislerim büyük bir aşka dünüşmüştü.ve giderek dayanılmaz bi hal alıyordu.onunla çok iyi arkadaştık çok iyi anlaşıyoduk bazı zamanlar beni seviyor düşüncesinden kendimi alamazdım. öle yakındık.günler böle geçti okulun bitmesine 1 ay kalmıştı.bazaen bana okadar yakındıki bian umutlanırdım sorada aman benim neyimi sevsin diyev düşünüp kendimi geri çekerdim.birgün sınıfta otururken yanıma arkadaşı geldi.sana bişey söylicem dedi.allahım bian acaba arkadaşımı beni seviyor die geçirdim içimden.
söle dedim erdem”biliyomusun yakup seni seviyor dedi”allahım inanamamıştım artık dünyanın en mutlu insanıydım . okul bittkten sora 2 sene birbirimizden haber alamamıştık. bazen onu uzaktan görürdüm.onu hala unutamamıştım.bi gün çalıştığı yere gittim ve numarasını istedm. ogünden sora hayatımın kararacağını nerden bilirdimki.onu çok sebiyordum .o ise sevgisini fazla göstermezdi aslında karakter olarak çok uzaktık o içki kullanrdı bazen esrar.kavgaklara filan karırşırdı.ama aşk gözümü okadar kör etmiştiki bunları görmüyordum bile.kavga ettğiğmzde bana ağza alınmıck şeyler söylerdi.bunların ardından 2 3 ayrı kalırdık sora o af dilerdi ben affderdm.aslında bana uygun biri olmadığını biliyordum ama gel görki aşkk.gözümü kör etmişti.ayrılıp barışmalarımız böle 5 sene sürdü.yani 5 sene boyunca ben ona katlanmak zorunda kaldım.sevdiğim için.artık onu unutmak istyordum ama af dilediğinde onu kıramıyordum.duygularım çok karışıktı.onun için ailemle aram açılmıştı bi gün babam beni onunla yakaladı.ogünü hatırlamak bile istemiyorum.babam 1 hafta yüzüme bakmamıştı annem ise babamamı yatıştıyordu cahillk etti unt gitsin derdi.babam tlfnumu elimden almıştı.allahım herşey birbirine karışmıştı bi yanda sevgim bi yanda babamın öfkesi napıcam die düşünmeye başladım olydan 15 gün sora ev tlfunudan aradım konuştuki.
o olaydan sora 1 sene daha çıktık.gizlenerek kaçarark.ama artık yakup hareketlerine davranışlarına dayanmıyordum seviyordum ama ayrılmak zorundayıdm çünki bana göre diildi.çok kereler unutmaya çalıştım ama olmadı.oda beni seviyordu ama kendince benim kadar sevmedi hiçbizaman.bi gün bi kadınla birlikte olduğunu örendim o an yılıklmıştım.ve ayrılmıştık.allahım onu bi türlü unutamıyordum.ama unutmalıydım.aradan 4 ay geçti ve benden yine af diledi bense aşık kalbime yine yenik düşmüşütm.ve onu affetmiştim.yine başlamıştık .bi akşam bana ayrılmak istediğini söyledi nedeni ise kaprislerimmiş.bende sen nası istesen dedim.ve ayrıldık.o akşam hyatımn karadığını düşündüm ölmek istedim ama hiçbizamn duygulrımı kimseye yansıtmadım hep mutlu gibi göründüm.uruna herşeyden vazgeçtğim insan beni bırakmıştı en ufak bi kaprisi çekemedi.oysa ben yıllar boyunca onun nelerine katlamıştım.so geceden sora sevememeye yemin ettim.allaha dualar ettim onu unutayım die.evet artık onu untmuştum.kalbimden ve beynimden silmniştim.şimdi düşünüyorumda bunca yıl herşeyi boşu boşuna yaşamışım.
meğer her şey yalanmış sevgi sözleri kurulan hayaller hepsi hepsi kocamamn bi yalabmış.meğüer kendimi kandırmışım yıllardır.onun için çektiğim acıları düşünüyorumda….boşu boşunaymış.hepsi.ama tek duam bana çektirdği acıların vebalinden ömür boyu kurtılmasın.