yapboz
ben isimsiz bir dostum yazdıklarmı yada düşündüklerimi paylaşmak istedim sizlerle…
hayat gerçekten bir yapboz gibidir doğru yerde doğru parçayı yerine koymaya benzer… ve koyarken muhakkak düşündürür ve yalnızsan bu oyunda tüm serüveniyle hatalarıda kendin üstlenirsin ve oyunun kahramanı daima sensindir …
hayat bazen gerçekten toz pembe gelir ya insana o işte bu yapboza en başta olan özentidir…. sonra başlarsın parçaları yerleştirmeye sen düündükçe toz pembe koyulaşır koyulaşır ve hayat bambaşka gelir sana ….
ama bir tek gerçek vardır sen ne tür çaba harcarsan harca ne yaparsan yap ağlasanda gülsende birgün o parça ait olduğu yeri bulur… tıpkı herkesin dünyada sonunda aiut olduğu yere gittiği gibi ben daha 17 yaşındayım ve hayatın bu denli farkındayım hiç bir zaman kendinden ödün vermemelisin becerebiliyorsan hiçbir hamleyi kaçırmamalısın kaçırdıysan tekrar tekrar düşünmelisin herşeyi çabalamalısın…. tuttuğuna sımsıkı sarılmalısın hayatı o zaman anlarsın… ve hayatın özünün yapbozun kutusunda başladığını hç unutmamalısan tıpkı aile temeli gibi ,… onu hç kaybetmemelisin çünkü ya onu kaybedersen oyun biter yada hç baylayamazsın… benim tam bir ailem bi başlangıcım olmadı yalnız yaşadım ve hayatı çok iyi anladım bazen alyhime bazede lehime hamleler yaptım ama hep ayakta kaldık düşsemde kendim kalktım ve bu yapbozda hç yerimi kaybetmedim yeterki iste tüm hayat sizinledir bunu unutmu…….nekadar uğraş o kadar başarıdır bu hayatta…