Bir varmış.bir yokmus.Evel zaman içinde kalbur saman içinde bir çocuk okulda yeni aldığı kalem kutusu ile oynarken, sınıf arkadaşı kalem kutusunu alıp kacmış.çocugun abisi kardesine çok düşkünmüş.kardesi abisine söylemis abisi kalem kutuyu alan cocuğu dövmüs.Okuldan cıkısta arkadası cocuğa demis ki: keske abine söylemeseydin, öğretmene söyleseydin. demiş.cocuk demiş ki:
_ oh be ne ala o benim kalemkutumu alcak cezasız kalcak.arkadası
arkadası:iyi o zaman sen bildiğini yap, diyerek gitmiş.aksam olduğun da herseyi babasına an-
latmıs.babasıda aynı arkadası gibi düsünüyomus.
oodasına gidip uyumus.rüyasın da tek basına bi ada da yasadığını görmüs.istediğini yapıyomus orada biraz vakit gecmiş, canı sıkkılmaya baslamıs.adayı geziyim demiş. bir de bakmış adanın bi yerinden ses geliyomus.bir bakmıs orda köy var.herkez istediğini yapıyomus.birisi gelip çocugun saçını cekmiş.çocuk aglamaya baslamış ama onu kimse duymuyomus.bi kız gelip demiş ki:
-bu köyde herkez istediğini yapıyor.bosuna ağlama demiş.çocuk hemen uyanmıs.
arkadasından özür dilemiş.arkadasıyla barısmıs ve kimseye öyle davranmamıs.
– mutlu son-