geç bulduğum kankilerim
benim şu zamana kadar yani 1.sınıftan itibaren arkadaşım oldu ama gerçek dostum olmadı ta ki 6. sınıfa gelene kadar ben yeni bir okula kayıt olmuştum ve benim birinci sınıftan beri arkadaşım sıra arkadaşım olan elifLe biz birbirimizle çok iyi anlaşıyorduk bizim sınıfta bide iki kız vardı galiba onlarda birinci sıınftan beri arkadaş bu kızlara elifle biz gıcık oluyoduk neyse bi gün bu iki kız bizim yanımaza geldi ve bize grup olmayı önerdiler bizde elifle oluruz dedik zaman su gibi akıp geçti onlarla öyle bi arkadaş olmuştuk ki artık okulda bizlere beşizler diyolardı ne alırsak aynı ne giyersek aynı herkes bizi çok tattir ediyodu.onlarla hiç küs kalamıyoduk hemen dönüp birbirimiz hatalarını anlayıp barışyoduk ve zaman su gibi akıp geçmeye başlamıştı 8. sınıfa geldik ayrılmak okadar zorduku helede bu kadar alışmışken ayrılamıyoduk ileride aynı liseyi aynı ünüversiteyi okumak istiyoduk ama önümüzde şu sorun vardı oksye girdik içimİZden hepimiz barajı geçti tercih yaptık sadece özlemin tuttu o izmire gidiyo grubun dağılmasını istemiyoduk sık sık bir araya geliyoduk aramızdan gaLiba elifte ayrılııyodu grup olarak sadece ben aslı ve sibel inş aynı okula gidecektik ama arkadaşlığımız hiç bir zaman bitmeyecekti bizim bir sözümüz vardı grup olarak
“ÖLMEK VAR DOSTLUKTAN DÖNMEK YOKTU”