ailemiz yüzünden
slm ben sinem kıbrısdan yazıyorum bu benim hikayem hiç bitmeyen ve hala devam eden
babamın yanında çalısan bir işçiye asık oldum önceleri slmlasıyorduk ama snra iş ciddiye bindi öle güzel bakıyoduki….
asık oldum onunda beni sevdigine emindimmm ve hala daha da öle
okullar tatile girmişti ve ben orda calısmaya baslamıstım birbirimize deli gibi asık olmustuk
ama bir gün babam bunu ögrendi ve yapmadıgı kalmamıstı cok üzülmüştüm herkez üstüme gelmeye basladı diyolardıki sinemcigim kendi güzelligne yazık o senin yanına yakısmıyor sen zemginsin o da fakir sana ne verebilirki diyollardı ben se annemle babamam onunla bitirdigimi syledim ama biz gizli gizli görüsüyorduk cünkü biz her ne olursa olsun söz vermiştik ayrılmayacagız ne olursa olsun ölüm bile cıksa hep birbirimizi sevecegiz diye ve öylede bi gün türkiyeye memlekitine gidecegini ama geri dönecegini sylemişdi abisinin dügünü vardı beni annesine
anlatmıs herkez beni merak ediyodu her gece telefonda konusrduk hıçkıra hıçkıra oda bende aglardık ve artık yalvarırdık ki allaha bizi rahat bıraksınlar die sarkımızı dinler teselli ederdik birbirimizi o içerdi bende içerdim aglardık hala daha gözlerimizin içine baka baka aglardık 5 dakka birbirimizi görmeyye bile imkan yoktu cok zordu bizim askımız kıbrısa geri geldi sırf benim için beni iki dakka olsun görmek için simdi okullar acıldı ailemden zar zor izin alarrak dısarı cıkıyorum o ise hala daha babamın yanında calısıyo ailesini sildi benim için ve kıbrısa geri döndü öyle kawgalar ediyoruzki küçük konu yüZünden bile ama sizdi çok iyiyiz biz evlenmeye karar verdik her ne olursa olsun biz savasmayı ögreendik birbirimizi deli gibi çok seviyoruz herkeze slm